Over ons

mr. J.A.M. Banning verplaatste zijn kantoor van Roosendaal naar ’s-Hertogenbosch. Op de carnavalsmaandag van 1965 stapte hij op zijn fiets om midden in het centrum het kantoor aan de Kerkstraat 56 te openen. Hij koos voor dit pand om zo “Den Bosch te leren kennen”. Dat de stichting van het kantoor op een bij uitstek Bossche feestdag plaatsvond, was dan ook meer toeval dan wijsheid.  Jan Banning startte met 245 zaken, die hij in één pakket van een Bossche collega had overgenomen. Tot aan 1967 oefende Jan Banning de praktijk met twee stagiaires uit. De huisvesting aan de Kerkstraat was enigszins ‘armzalig’ te noemen. De kamer van de secretaresses werd tevens benut als wachtkamer. Geld voor het opleuken van de kamers of het repareren van kapot meubilair ontbrak. Een veilingkistje diende als vervanging van een gebroken poot onder een bureau. Omdat de eigenaar van het gehuurde pand aan de Kerkstraat niet aan zijn financiële verplichtingen jegens de bank kon voldoen, werd het pand geveild en moest het kantoor van Jan Banning halsoverkop op zoek naar andere huisvesting.

Met ingang van 1 december 1967 werd het kantoor verplaatst naar de Parklaan 12, in de directe nabijheid van het (destijds) Paleis van Justitie. Deze omstandigheid was de doorslaggevende factor om voor deze locatie te kiezen. Men had toen niet kunnen indenken dat ruim vijftig jaar later het kantoor daadwerkelijk in dat Paleis van Justitie gevestigd zou zijn.

Drie advocaten namen hun intrek in de Parklaan. Omdat de gemeente bezwaar maakte tegen het gebruik van het hele pand als kantoorpand en het pand als woonbestemming moest dienen, is de begane grond jarenlang verhuurd geweest aan een alleenstaande heer en zat het kantoor gevestigd op de eerste verdieping en de zolderetage. Uiteindelijk heeft kantoor het hele pand in gebruik genomen.

De praktijkuitvoering was divers. Alle voorkomende zaken werden behandeld, er was geen sprake van specialisatie. Ook toevoegingen waren welkom, sterker nog: ze vormden de financiële ruggengraat van het kantoor.

In april 1969 plaatste Jan Banning in het Advocatenblad zijn allereerste advertentie op postzegelformaat, waarin maar liefst twee vacatures werden opengesteld. Hij zocht een medewerker met ervaring en een stagiaire. Deze oproep leidde tot de indiensttreding van Han Erkens als stagiaire.

In deze tijd droeg het kantoor geen specifieke kantoornaam. Het heette gewoon: mr. J.A.M. Banning, advocaat en procureur. Vanaf 1974 ging kantoor verder onder de naam Banning & Erkens. Mede als gevolg van het opzetten en uitbreiden van wat men tegenwoordig een netwerk noemt, groeide de praktijk voorspoedig. Alle kantoorgenoten werd geacht actief aan het Bossche maatschappelijk en sociaal leven deel te nemen om zo aan acquisitie te doen.

Daarnaast deed de modernisering haar intrede binnen het kantoor. Er kwam een dicteerapparaat dat bij toerbeurt gebruikt werd en een minder omslachtige wijze van fotokopiëren werd geïntroduceerd. Voortaan hoefde de medewerkers niet langer de natte kopieën op een waslijn  te drogen te hangen.

Begin 1975 groeide kantoor uit dit pand en werd het tijd opnieuw te verhuizen.

Er is nogal wat overleg aan vooraf gegaan voordat het derde kantoorpand definitief in beeld kwam: het pand aan de Van der Does de Willeboissingel 13. Jan Banning en Han Erkens kochten dit pand van een medisch specialist met tien kinderen, die elk hun eigen kamer hadden. Het was een enorm groot pand voor maar vijf advocaten en het had veel allure. Kantoor wilde zich destijds al onderscheiden van andere kantoren, ook in de stijl van de huisvesting.

In de periode dat kantoor hier gehuisvest zat heeft kantoor een grote vlucht genomen. Het is onmiskenbaar een periode geweest van uitbouw, schaalvergroting en fusie. Er zijn veel ontwikkelingen in gang gezet, waarvan we later de vruchten hebben geplukt. Eén van die ontwikkelingen was het onderkennen van de noodzaak van specialisatie. In het midden van de zeventiger jaren werd duidelijk dat een advocaat niet langer alle soorten zaken kon en moest behandelen, maar dat iedere advocaat zijn of haar eigen vaardigheden en talenten moest inzetten op een bepaald rechtsgebied om op die ene manier de cliënt optimaal te kunnen bedienen. Zo werd de basis gelegd voor het ontstaan van secties met hun rechtsgebieden. Daaraan gekoppeld werd het systeem van urenschrijven ingevoerd. Daarmee eindige de periode dat de hoogte van de factuur aan het eind van de rit voor een belangrijk deel werd bepaald door het gewicht van het dossier en de afloop van de zaak.

Het kantoor begon vormen van een professionele organisatie aan te nemen. Met deze ontwikkelingen werd ook serieus nagedacht en gesproken over de vraag of kantoor haar activiteiten niet moest uitbreiden buiten de eigen regio en of er niet een tweede vestiging geopend zou moeten worden. Vrijwel onmiddellijk gingen de gedachten daarbij uit naar Eindhoven, een stad enkele malen groter dan ’s-Hertogenbosch, wat meer potentie bood. In die vonden Jan en Han Eindhoven kwantitatief en kwalitatief onvoldoende vertegenwoordigd.

Begin 1978 werden de plannen geconcretiseerd en met ingang van 1 maart 1978 werd een door twee advocaten bemande vestiging in Eindhoven geopend. Als gevolg van de uitbreiding van de maatschap was het kantoor Banning & Erkens c.s. gaan heten. In januari 1988 werd de fusie aangekondigd van de advocatenkantoren Banning & Erkens c.s. te ’s-Hertogenbosch en Eindhoven en Van Kemenade & Van der Grinten te Eindhoven. Door deze fusie ontstond het kantoor Banning & Van Kemenade en groeide het aantal advocaten in één klap naar 23. Het nieuwe kantoor in Eindhoven nam zijn intrek in een gerenoveerd pand op de hoek van het Stadhuisplein, waar voorheen een casino gevestigd zat en volop werd gegokt. Een activiteit die geheel in lijn ligt met de volkswijsheid dat je op zee en in de rechtszaal je leven nooit zeker bent. Gezien de grootte van het kantoor werd het eerste (papieren) smoelenboek geïntroduceerd.

Met ingang van 1 januari 1991 fuseerde kantoor met het notariskantoor Holland Kniepstra Teeuwen uit Eindhoven, als gevolg waarvan kantoor verder ging onder de naam Banning Van Kemenade & Holland, advocaten en notarissen. Het was voor het eerst in de regio dat advocaten en notarissen in één pand hun diensten aanboden.

In de loop van 1991 bleek dat ook de Bossche locatie aan de Van der Does de Willeboissingel onvoldoende huisvestingsmogelijkheden bood. Na bijna zeventien jaar moest ook van dit pand afscheid worden genomen.

De ambities reikten ver. Van straat naar laan. Van laan naar singel en van singel nu naar hof. In februari 1992 reden verhuiswagens af en aan om de dossiers en het kantoormeubilair van twaalf advocaten en de administratieve staf te verhuizen naar het historisch pand in de binnenstad van ’s-Hertogenbosch: het Hof van Zevenbergen. Dit pand heeft vroeger onder meer gediend als weeshuis, oudemannenhuis en kindertehuis.

Op 21 mei 1992 werd het pand officieel geopend door de President van het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch.

De acht jaar dat kantoor in het Hof van Zevenberg heeft doorgebracht waren tumultueus, zoals de gehele geschiedenis van ons kantoor. Deze periode werd gekenmerkt door een verder voortschrijdende professionalisering van de organisatie en door een kortstondige samenwerking met belastingconsulenten en een (nieuwe) fusie met notarissen.

Begin 1995 besloot Jan Banning zijn toga aan de wilgen te hangen. Op de kop af dertig jaar na de start in de Kerkstraat legde de naamgever en grondlegger van ons kantoor zijn praktijk neer.

In het voorjaar van 1996 werd besloten tot een samenwerking tussen ons kantoor en de belastingconsulenten van Moret Ernst & Young. De Eindhovense partners streefden naar een verdergaande samenwerking en beoogde op den duur een fusie met Moret Ernst & Young. De Bossche advocaten kozen op hen beurt voor het beginsel: liever baas in eigen huis blijven. In oktober 1998 viel de beslissing: beide kantoren gingen ieder hun eigen weg.

De Bossche advocaten opende in die periode de fusieonderhandelingen met het kantoor De Ruijter & Wiegman notarissen in ’s-Hertogenbosch. Met ingang van 1 januari 1999 ging kantoor verder onder de naam Banning De Ruijter & Wiegman. De advocaten bleven gevestigd aan het Hof van Zevenbergen en de notarissen oefenden de praktijk uit aan het Julianaplein, waar zij al sinds jaar en dag kantoor hielden. Op 22 april 1999 werd deze fusie beklonken met een feest in Kasteel Maurick in Vught. De wens werd uitgesproken zo snel als mogelijk een locatie te vinden waar onder één dak de praktijk uitgevoerd zou kunnen worden.

De nieuwe locatie voor het kantoorpand lag niet zo voor de hand. Van jarenlang gehuisvest te zitten in panden in de binnenstad van ’s-Hertogenbosch, was de keuze nu gevallen op een pand in het Paleiskwartier. Op dat moment bestond het Paleiskwartier uit slechts enkele gebouwen, waaronder het nieuwe Paleis van Justitie. Men moest wel over een zeer voortuitziende blik beschikken om op de nog kale zandvlakte een eigentijds advocatenkantoor te zien oprijzen. Gelukkigen beschikten toen al enkelen van ons over die blik. Met ingang van 14 april 2000 nam kantoor haar intrek aan de Statenlaan 55. Van het Hof (van Zevenbergen) naar het Paleis(kwartier). Opnieuw een grote militaire operatie om de hele kantoorinboedel op de nieuwe plek van bestemming te krijgen. Het notariaat nam intrek op de begane grond en de advocatuur op de eerste, tweede en een deel van de derde verdieping.

Met ingang van 1 oktober 2001 werd besloten dat de advocatuur en het notariaat ieder hun eigen weg zouden gaan.

Voor de advocatuur was daarmee de cirkel rond: begonnen als Banning, eindigen als Banning. In dit geval werd de kantoornaam BANNING Advocaten (later BANNING N.V.). Het verschil in schrijfwijze is illustratief voor de flair die het kantoor zich in de loop der tijd heeft eigen gemaakt.

Tevens werd met ingang van 1 oktober 2001 de fusie met het kantoor van Mark Bannenberg en de zijnen aangekondigd. Het imago dat kantoor vanaf dat moment nastreefden was een onafhankelijk en dynamisch advocatenkantoor dat uitgesproken specialistische kennis van vrijwel alle rechtsgebieden in huis heeft en dat met veel flair en overtuigingskracht in de markt opereert. Met deze fusie steeg het aantal advocaten naar 38. Een periode van onstuimige groei, externe oriëntatie, duidelijke profilering, vergroting van de naamsbekendheid brak aan. Alles werd uit de kast gehaald om kantoor nog meer dan voorheen op de kaart te zetten.

Dit leidde er tevens toe dat veel advocaten, net afgestudeerd of van elders afkomstig, de weg naar ons kantoor hadden gevonden. In al die jaren steeg het aantal advocaten naar dik boven de zestig en waren er ongeveer evenveel ondersteuners in dienst.

Twintig jaar heeft kantoor praktijk gevoerd vanuit de Statenlaan. Ook dit keer op loopafstand van het (nieuwe) Paleis van Justitie. In die tijd bestond de zogenoemde “paleisloop”. Per dag liep één medewerker van kantoor met alle processtukken, die op dat moment moesten worden ingediend naar het paleis. Wilde je een processtuk met de paleisloop meegeven, dan diende je ervoor te zorgen dat je deze voor 10.00 uur had ingeleverd. Stipt om 10.00 uur werd de paleisloop uitgevoerd.

Het kantoorpand aan de Statenlaan bestond uit een begane grond, waarvan wij de beschikking hadden over het linkerdeel, waar onze receptie en de administratie zat gevestigd. Daarnaast bevond zich daar de grote Jan Banning Conferentiezaal en kleine spreekkamers. Kantoor had de beschikking over het rechterdeel van de begane grond, waar onze kantine ofwel “De Erker” was. Deze naam had de kantine te danken aan het feit dat de ruimte er vanbuiten uitzag als een erker. Ook in die kantine hadden wij onze eigen Banning Bar! Over het middendeel van de begane grond hadden wij geen beschikking. Dit werd verhuurd aan een ander bedrijf. Wilde je vanuit de receptie naar De Erker, dan moest je via één van de bovenliggende verdiepingen of buitenom lopen. Naast de begane grond had ons kantoor de beschikking over de eerste, tweede en derde verdieping. In de loop van de jaren groeiden wij daar uit ons jasje, waardoor niet alleen veel advocaten gedwongen kamers moesten delen, ook werd een deel van de vierde verdieping erbij gehuurd, waar enkele jaren de complete sectie Familierecht heeft gezeten.

En dan komt kantoor na twintig jaar Statenlaan en Paleiskwartier voor een keuze te staan: blijven zitten of wederom verhuizen. En de rest is geschiedenis.

Met ingang van 1 januari 2018 heeft kantoor haar intrek genomen in het voormalig Paleis van Justitie. Het paleis van de regio en ons Paleis met een hoofdletter. Geschiedenis heeft zich herhaald. Ook nu heeft kantoor zich weten te onderscheiden middels stijl van huisvesting en ook nu waren er kantoorgenoten met een vooruitziende blik, die een (langdurige) toekomst in dit pand zagen. Het voormalig paleis verkeerde in een niet al te moderne staat, zeker nu het pand ruim twintig jaar leeg had gestaan. Verhuizen na jarenlang in een moderne pand te hebben gezeten naar aan pand dat antikraak uitstraalde: daar was lef voor nodig. Maar wij zijn Banning! Eerst werd lef getoond met de complete rebranding van de huisstijl van ons merk. Afbeeldingen van advocaten die zich in allerlei bochten en posities buigen en de overgang van onze vertrouwde rode kleur naar mintgroen.  BANNING N.V. werd Banning Advocaten. En dat lef werd opnieuw getoond tijdens een complete renovatie van dit pand. Met een groot resultaat: ons Paleis als Clubhuis!